عمل PRK چشم

PRK نوعی جراحی لیزری چشم است که برای اصلاح عیوب انکساری مانند نزدیک‌بینی، دوربینی و آستیگماتیسم استفاده می‌شود. در این روش، لایه بیرونی قرنیه برداشته شده و سپس با استفاده از لیزر اگزایمر، شکل قرنیه تغییر داده می‌شود تا نور به درستی روی شبکیه متمرکز شود.

در ابتدای عمل، قطره بی‌حسی داخل چشم چکانده می‌شود تا بیمار هیچ دردی احساس نکند. سپس لایه سطحی قرنیه (اپیتلیوم) با استفاده از الکل یا لیزر برداشته می‌شود. پس از آن، لیزر اگزایمر برای اصلاح شکل قرنیه و رفع عیوب انکساری به چشم تابانده می‌شود. در پایان، یک لنز تماسی پانسمانی روی قرنیه قرار می‌گیرد تا از سطح چشم محافظت کرده و بهبودی تسریع شود.

عمل PRK برای افرادی که قرنیه نازکی دارند، افرادی که خشکی چشم ندارند، افراد بالای 18 سال و کسانی که از عیوب انکساری مانند نزدیک‌بینی، دوربینی و آستیگماتیسم رنج می‌برند، مناسب است.

افرادی که بیماری‌های چشمی فعال دارند، زنان باردار یا شیرده، افرادی که عیوب انکساری چشمشان در حال تغییر است و کسانی که بیماری‌های خودایمنی دارند، نباید عمل PRK انجام دهند.

در طول عمل PRK به دلیل استفاده از قطره بی‌حسی، بیمار هیچ دردی احساس نمی‌کند. اما بعد از عمل ممکن است کمی احساس سوزش و ناراحتی در چشم‌ها وجود داشته باشد که با استفاده از داروهای مسکن و قطره‌های چشمی قابل کنترل است.

دوره نقاهت عمل PRK در مقایسه با لیزیک کمی طولانی‌تر است. بهبود کامل دید ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد.

استفاده از داروهای تجویز شده، جلوگیری از وارد شدن فشار به چشم‌ها، پرهیز از استفاده از گوشی تلفن همراه و دیگر وسایل دیجیتال در روزهای اولیه بعد از عمل و استفاده از محافظ چشم برای جلوگیری از آسیب به قرنیه از جمله مراقبت‌های بعد از عمل PRK است.

خشکی چشم، تاری دید، حساسیت به نور، درد و ناراحتی، عفونت و التهاب از جمله عوارض احتمالی عمل PRK هستند.